قراول کیهانی

این کاج بریستول یکصد ساله که به سوی سقف آسمان پر ستاره شب قد کشیده است، گویی سرانجام توانسته دستان خود را به درخشش وهم‌آلود کهکشان راه شیری برساند. در این عکس با نوردهی طولانی که در رشته کوه‌های وایت کالیفرنیا گرفته شده، درخشش میلیون‌ها ستاره هسته مرکزی کهکشان راه شیری نمای زیبایی خلق کرده است؛ هسته‌ای که حدود 27هزار سال نوری از زمین فاصله دارد.

ستارگان در حال سقوط

همانند یک جفت ستاره در حال سقوط، این دو شهاب آسمانی طی بارش شهابی برساوشی که اوج فعالیت آن شامگاه 21 مرداد بود، نمای زیبایی به آسمان منطقه ژیانگ‌شی چین بخشیدند. رصدگران آسمان شب در آسیا بهترین موقعیت را برای رصد بارش شهابی برساوشی امسال داشتند؛ چرا که اوج شهاب باران پس از غروب ماه رخ می‌داد. علی‌رغم آلودگی نوری شهرها، رصدگرانی که به مناطق حومه‌ای رفته بودند، می‌توانستند بین 30 تا 40 شهاب را در ساعت شمارش کنند؛ در حالی‌که نرخ مشاهده شهاب برای رصدگران مستقر در آسمان تاریک مناطق روستایی حتی به 130 شهاب در ساعت می‌رسید.

پرده رنگی

این عکس که در یکی از مناطق روستایی استونی گرفته شده، نمایش رنگارنگ نورهای قطبی را به تصویر می‌کشد که همچون پرده‌ای کیهانی، سراسر آسمان را به تسخیر خود در آورده‌اند. شفق قطبی یا نور شمالگان، در اثر ابرهای عظیم ذرات بارداری ایجاد می‌شود که توسط خورشید به سمت زمین شلیک می‌شود. این ذرات در برخورد با میدان مغناطیسی مناطق قطبی باعث تحریک مولکول‌های نیتروژن و اکسیژن موجود در جو بالای زمین می‌شوند؛ که تخلیه انرژی اضافی این مولکول‌ها باعث پیدایش درخشندگی زیبای شفق می‌شود.

اجتماع قمری

فضانوردان آینده زمانی‌ که در شب‌های مریخ به سوی آسمان نگاه کنند، به جای یک ماه، دو ماه را خواهند دید که در آسمان این سیاره خودنمایی می‌کنند. تصویرسازی بالا، دو قمر سیاره مریخ، دیموس (قمر کوچک‌تر منتهی‌الیه چپ) و فوبوس را آن‌گونه که از سطح مریخ دیده می‌شوند؛ در مقایسه با ماه، آن‌گونه که از سطح زمین دیده می‌شود نشان می‌دهد.
روز 1 آگوست / 10 مرداد، مریخ‌نورد کیوریاسیتی تصویری از حضور هم‌زمان این قمر را در آسمان مریخ ثبت کرد. در آن زمان، قمر 12 کیلومتری دیموس در ارتفاع 20500 کیلومتری؛ و قمر 22 کیلومتری فوبوس در ارتفاع نزدیک‌تر 6240 سطح مریخ قرار داشتند. در مقابل آنها، ماه به عنوان قمر زمین 3474 کیلومتر قطر دارد و متوسط فاصله آن از زمین نیز 380 هزار کیلومتر است.

حباب کیهانی

سحابی حباب ابر عظیمی از گاز و غبار است که همانند یک حباب عظیم کیهانی در فاصله 11 هزار سال نوری از زمین، و در صورت فلکی ذات‌الکرسی قرار دارد. تابش‌های پر سرعتی که توسط ستاره جوان و داغ مستقر در میان این ابر ساطع می‌شود، باعث درخشش این ساختار حبابی به پهنای 10 سال نوری می‌شود.

گذر سیارکی